▼

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Σκέψεις ενόψει μιας επετείου




Κάτι τέτοιες μέρες κάθε χρόνο έχω την ανάγκη να καταφύγω στην ποίηση, δεν ξέρω γιατί· ο καιρός που βαραίνει, κάποιες επέτειοι που σε κάνουν να σκέφτεσαι τι είναι σωστό, τι μη σωστό και τι το ανάμεσό τους, κάτι άλλο στο οποίο δεν τολμάω να δώσω λόγια, αναρωτιέμαι. Βλέπετε, μεγαλώνω και λογοδοτώ πλέον στους φόβους μου και όχι στα όνειρά μου.

«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»…

Τότε ψάχνω καταφύγιο στα λόγια άλλων, για να τα χρησιμοποιήσω ως δεκανίκι, να ξεπλύνω τα ανομήματά μου, να πω όσα δεν λέω. Ελπίζοντας ότι θα  βρω, έστω στα λόγια των άλλων, τις καταδικές μου λέξεις.

Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του Πλησίον (1988) – σκόρπιοι στίχοι

o   Κάποτε πρέπει και να παίρνει ανάσα ο άνεμος.
o   Να χαράζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά, που να μη ματώνει ποτέ η ευλάβεια.
o   Χρειάζονται αλήθειες, ακόμη και για να πεις ψέματα.
o   Όπως και να το κάνεις , ένα κομμάτι "πάντοτε" στον άνθρωπο θα υπάρχει.
o   Τράβα μόνος σου ο ίδιος κι όσο πιο δυνατά μπορείς το σχοινί που ανεβάζει το καλαθάκι σου στα πιο εμπιστευτικά σου Μετέωρα.
o   Το κατά λάθος λάθος μπορεί να σε οδηγήσει και σε άλλα επόμενα,δεν σε επαναφέρει όμως στο σωστό ποτέ.
o   Έχω πει τόσες αλήθειες, που μοιάζει με ψέματα



Γιώργος Σεφέρης, Άρνηση (ποιητική συλλογή «Στροφή», 1931)

Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.



Kώστας Καρυωτάκης, Όλοι μαζί… (ποιητική συλλογή «Ελεγεία και σάτιρες», 1927)

Όλοι μαζί κινούμε, συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία.
Mια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός.

Aλλάζουμε με ήχους και συλλαβές
τα αισθήματα στη χάρτινη καρδιά μας,
δημοσιεύουμε τα ποιήματά μας
για να τιτλοφορούμεθα ποιητές.

Aφήνουμε στο αγέρι τα μαλλιά
και τη γραβάτα μας. Παίρνουμε πόζα.
Aνυπόφορη νομίζουμε πρόζα
των καλών ανθρώπων τη συντροφιά.

Mόνο για μας υπάρχουν του Θεού
τα πλάσματα και, βέβαια, όλη η φύσις.
Στη Γη για να στέλνουμε ανταποκρίσεις,
ανεβήκαμε στ' άστρα τ' ουρανού.

Kι αν πειναλέοι γυρνάμε ολημερίς,
κι αν ξενυχτούμε κάτου απ' τα γεφύρια,
επέσαμε θύματα εξιλαστήρια
του «περιβάλλοντος», της «εποχής».



στις